Początkowo były to proste, drewniane sceny (butai) wzorowane na parawanach z teatrów marionetkowych. Ta sztuka stała się szczególnie popularna w okresie kryzysu ekonomicznego lat trzydziestych, kiedy wędrowni opowiadacze (kamishibaiya) przewozili swoje sceny na rowerach z miasteczka do miasteczka.
Wędrowni opowiadacze
Kamishibai był sztuką dostępną dla wszystkich – zarówno dla artystów, którzy szukali w nim zarobku, jak i dla widzów, którzy za niewielką opłatą mogli cieszyć się magicznymi opowieściami. Przedwojenne historie często skupiały się wokół superbohatera Ogon Bata, a także adaptowały popularne opowiadania Juliusza Verne’a.
Podczas II wojny światowej popularność kamishibai wykorzystano do celów propagandowych, a historie zaczęły być drukowane na masową skalę. Po wojnie kamishibai przeszło transformację i stało się narzędziem edukacyjnym, promującym wartości takie jak: współpraca, pokój i sprawiedliwość.
Renesans kamishibai
Choć tradycyjne kamishibai na długo zniknęło z ulic w wyniku ekspansji telewizji w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, dziś przeżywa renesans. Książki narracyjne kamishibai są wydawane na całym świecie, głównie dla przedszkoli, szkół i bibliotek.
W ten trend postanowiło wpisać się również Wejherowo. Wejherowska biblioteka wraz z Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie zaprosili dzieci na wakacyjne pokazy teatru kamishibai. W sierpniu w parku przy Letniej Bibliotece w Pałacu dzieci obejrzą jeszcze cztery przedstawienia: o przygodach myszki Pippi, rogalach świętomarcińskich, Calineczce oraz rybaku i złotej rybce. Pokazy odbędą się odpowiednio: 1, 8, 22 i 29 sierpnia.
Napisz komentarz
Komentarze